Totaal aantal pageviews

zondag 13 oktober 2013

015 LANG ZAL HIJ LEVEN…

Op vrijdag 11 oktober was Milan jarig. Hij is 8 jaar geworden. Hij trakteerde ons op super mooie cup-cakes. De cup-cakes waren versierd als rode appeltjes.
Bedankt Milan. Ze waren heerlijk!




014 IEDEREEN IS ANDERS…

Op dinsdag 1 oktober gingen we naar het theaterstuk: ’Iedereen is anders, gelukkig maar’ in het cultuurcentrum De Grote Post van Oostende. Het theaterproject ‘Iedereen is anders, gelukkig maar!’ is gebaseerd op het boek ‘Malus’ van Marc de Bel.


De voorstelling maakt het jonge publiek attent op anders zijn, een handicap hebben of gepest worden om dat anders zijn. Dat alles werd op een speelse en spannende manier getoond, waardoor de boodschap dubbel zo goed overkomt. 




013 VLUG, VLUGGER, VLUGST…

Op woensdagmiddag was er loopcross in het Maria-Hendrikapark. Vele scholen namen deel aan de wedstrijd. Ook onze school was van de partij. De Morootjes hebben zich 100 procent ingezet en dat was ook te zien aan de resultaten. Soumaya van het eerste leerjaar behaalde de eerste plaats en Lieselotte van het vierde leerjaar behaalde de tweede plaats.

Een dikke proficiat aan allebei!!!




012 KOPEN EN VERKOPEN

Deze week konden we spelen met geld. We hadden een kleine winkel met een koper en een verkoper. We kregen allerlei opdrachten van de juf. Zo mocht de koper twee voorwerpen kopen die samen 10 euro kosten. Of moest de koper enkel betalen met gepast geld. Als de verkoper teveel geld kreeg, was het zijn taak om daarop correct terug te geven.

We vonden het allemaal plezant om nog eens winkeltje te spelen. Sommigen vonden het een beetje jammer dat het niet om echt geld ging… 




011 KLEINE PROFESSOREN

In de rekenles leren we meten met natuurlijke maateenheden. We deden een aantal proeven om te ontdekken hoeveel glazen water we halen uit een kleine wijnfles of een grote waterfles. Ook meten we met een lepel hoeveel zand er in een kom kan. Maar voor we de proeven starten, moeten we eerst even schatten. We vonden het een leuke les en we voelden ons net als kleine professoren.